Column Suzanne van Duijn

Na zesenhalf jaar bloggen kreeg ik eind 2015 eindelijk de waardering waar ik al jaren van droomde. Een grote reiswebsite benaderde mij met de vraag of ik misschien voor hen zou willen gaan bloggen. Nu krijg ik wel vaker de vraag of ik een blog wil schrijven maar het aanbod was dit keer anders. Vele malen beter zelfs, want ik zou voor de blogs betaald worden. En dat is in bloggersland heel wat! Natuurlijk zei ik ja. Ik ben zo ongeveer geboren met een pen in de hand (inmiddels is mijn smartphone een verlengstuk van mijn arm) en ‘travel is a lifestyle’ is mijn motto.

De paar honderd euro die ik ermee zou gaan verdienen is natuurlijk niet genoeg om van rond te komen, maar het zaadje was gepland. Als ik betaald zou worden voor het schrijven en reizen, zou ik van deze droomlifestyle mijn leven kunnen maken. Opeens leek fulltime freelancer worden een reële optie.

Eind mei 2015 ben ik aangenomen als junior PR-adviseur bij een PR-bureau. Mijn contract loopt begin 2016 af en stiekem begon ik te fantaseren over hoe het zou zijn als ik genoeg opdrachtgevers had verzameld.

Dan laat ik mijn contract gewoon aflopen en ga ik helemaal voor mezelf werken. De enige manier bovendien om aan mijn reisverslaving tegemoet te komen. Met 24 vakantiedagen per jaar is het simpelweg onmogelijk om mijn bucketlist af te werken…

Freelancen betekent voor mij niet alleen onafhankelijkheid, maar vooral ook vrijheid. De vrijheid om te werken wanneer en waar ik maar wil. En met waar doel ik niet per se op mijn bureautje thuis, maar in Lissabon, Bangkok of Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld.

Een persreisje naar Marokko was voor mij de druppel. Aangezien het tripje maar 24 uur zou duren, liep ik er eigenlijk niet zo warm voor. Maar ik dacht: als ik dit reisje afsla, vragen ze mij misschien niet meer. Dus ik regelde –  na wat verbaasde blikken – vrij bij mijn werk en vloog naar Marokko. Helaas gooide vertraging vervolgens roet in het eten. Lang verhaal kort: ik kwam 5:00 uur ’s morgens thuis, terwijl mijn wekker om 6:45 uur gaat om naar mijn werk te gaan. Noodgedwongen werkte ik – na wat beduusde blikken – dus thuis die dag. Al is werken een groot woord. Als een zombie verstuurde ik wat mails en maakte de ene typefout na de andere. Ik wist het zeker. Het combineren van een carrière als werknemer bij een PR-bureau en freelance reisblogger was niet langer mogelijk. Ik moest kiezen.

Die keuze was snel gemaakt. Ik ga ervoor! Vanaf 1 februari ben ik dan ook fulltime zelfstandige. Ik ben nog steeds freelance blogger, en zal mijn inkomen hiermee aan gaan vullen met mijn werkzaamheden als freelance PR- & Communicatieadviseur.

SuusjeHQ is mijn online office. Ik kan werken waar ik maar wil. Die vrijheid maakt mij flexibel genoeg om het leven te kunnen gaan leiden waar ik van droom: het laten samensmelten van reizen en carrière.

Ik hoef niet langer uit te kijken naar die ene grote reis per jaar. I’ve created a life a don’t need a vacation from! Jaag je dromen na jongens, het leven is kort and your bucket list isn’t ;-)

 

Column Suzanne van Duijn

Suzanne van Duijn begon op haar 18e aan een rechtenstudie, maar merkte al snel dat creatief schrijven haar meer trok. Ze schreef haar papers dan ook over online verkopen, namaaktassen en Skype. Na haar afstuderen maakte ze al snel de overstap naar het schrijven én ondernemen. Ze ging niet alleen werken als redacteur e-fashion bij modevakblad Textilia, maar startte ook als freelancer bij Miss Legal. In eerste instantie als jurist, later als blogger en communicatieadviseur. Inmiddels werkt ze als PR- en communicatiespecialist bij Pride PR.
In februari gaat ze fulltime verder als freelancer. 

Je kunt Suzanne volgen via Artikel 2.55, Twitter, Facebook en Instagram