In 2005 liet ze alles achter zich. Ze verkocht haar huis, nam ontslag en trok jarenlang de wereld over. Tot ze haar hart verloor aan Mali. Inmiddels runt ze daar haar reisorganisatie Papillon Reizen. Monique Teggelove over haar doorzettingsvermogen, overdonderd worden door plannen, en het feit dat de dingen in Mali vaak anders lopen dan verwacht.
Een andere richting inslaan
‘In 2005 had ik een goede baan als directiesecretaresse. Ik had daarin veel vrijheid, fijne collega’s, een vierdaagse werkweek en een leuk salaris. Maar als ik in de auto naar huis zat realiseerde ik me dat iedereen blij was met mij en mijn werk, behalve ik. Het paste niet meer bij me, ik haalde er geen voldoening meer uit.’
Ze doet niet zoveel met dat gevoel tot ze een jaar later besluit haar huis te koop zetten. Bij de eerste kijker is het meteen raak. ‘Deze kocht mijn appartement. Ik ging dus op zoek naar iets anders maar dat wilde maar niet lukken. Ik snapte er niets van, tot ineens dat stemmetje in mijn hoofd zei dat het tijd was om mijn baan op te zeggen. Ik schrok van het idee. Wat moest ik in hemelsnaam doen zonder huis én zonder baan?’
Samen naar India
Op deze vraag krijgt ze antwoord als een goede vriend haar mee vraagt naar India. ‘Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Het leek me een erg veilig en prettig idee om samen te reizen.’
En dus zet ze de stap. Ze zegt haar baan op. Haar spullen verkoopt ze of geeft ze weg. Wat overblijft past in een paar dozen, die ze zolang bij haar broer mag stallen. Van haar vriendin krijgt ze een rugzak en dan is het zover. Monique is er klaar voor, ze gaat reizen.
De wereld overhoppen met tussenstops in Nederland
Ze hopt daarna jarenlang de wereld over, met tussenstops in Nederland. ‘Ik vertrok naar India. Daarna ging ik naar Mexico en Guatemala en vervolgens naar Oost-Europa. Ik verbleef een tijdje op Hawaii, woonde ruim een half jaar in Canada, bracht tijd door in Nieuw-Zeeland en wandelde twee keer naar Santiago de Compostela. Ik zette voet op Antarctica en Groenland, bezocht de Noordkaap, Mali en nog veel meer interessante plekken en landen. Bijna nooit had ik een vastomlijnd plan, vluchten boekte ik om als dit nodig was of ik miste ze. Ik volgde mijn innerlijke kompas.’
Overdonderd door een plan
‘Soms zijn dingen zo sterk, dat je er niet omheen kunt. Ik was net een paar weken terug uit Mali toen ik op een ochtend wakker werd met een duidelijk plan voor een reisorganisatie. In Mali. Het overdonderde me enorm. Ik had totaal geen plannen om terug te gaan.’
Maar het idee blijft in haar hoofd zitten en ze besluit het te vertellen in haar omgeving. ‘Eigenlijk alleen om de bevestiging te krijgen dat het volstrekt onzinnig zou zijn. Maar iedereen knikte instemmend. Ze vonden het logisch, het paste bij me. Het duurde even voor ik me er aan over kon geven maar toen ik dit uiteindelijk deed voelde het alsof alles ging ‘stromen’. Op dat moment ben ik naar Mali geëmigreerd.’
Lees ook: Milou van Roon: ‘Ik vind het leuk dat ik met mijn succes anderen kan helpen.’
Een Malinees bedrijf
‘In eerste instantie wilde ik tijdens het reisseizoen in Mali wonen en de rest van het jaar in Nederlan maar al snel merkte ik dat ik gewoon lekker in Mali wilde zijn.
Ik wilde het land opzuigen, er meer over leren. Veel meer. In 2011 werd Papillon Reizen dan ook een volledig Malinees bedrijf. Ik ben erg blij met deze keuze, het ligt in lijn met wat we met Papillon Reizen voor ogen hebben. Het stimuleren van de lokale economie.’
Duizendpoot
‘Bij het runnen van een reisorganisatie komt best veel kijken. Communicatie, marketing, personeelszaken, administratie, terrein verkennen, reizen samenstellen, organiseren en klantencontact bijvoorbeeld. Veel daarvan doe ik tot nu toe zelf. Ibrahim, mijn partner, neemt een een deel van het regelwerk voor reizen voor zijn rekening en hij traint de gidsen. Ook is hij, samen met onze andere gidsen, verantwoordelijk voor het begeleiden van de klanten. Met het groeien van ons bedrijf zal ook het aantal mensen op kantoor gaan groeien, waardoor ik me meer kan gaan focussen op bepaalde aspecten.’
Een gemiddelde werkdag
Hoe zien de werkdagen van Monique eruit? ‘Op een werkdag gaat de wekker om half acht, zodat om negen uur de deur open kan op kantoor. Nadat het kantoor schoongemaakt is – een dagelijkse aangelegenheid, omdat we in een land met een flinke dosis stof en zand wonen – neem ik alle mails door. We beantwoorden vragen van reizigers, stellen maatwerkreizen samen, zijn actief op sociale media en onderhouden de contacten met onze gidsen en chauffeurs in de diverse bestemmingen. Tussendoor ontvangen we klanten op kantoor, die bijvoorbeeld binnenlopen voor een boottocht op de Niger of een stadswandeling in Ségou, maar ook voor de organisatie van hun reis door Mali.
Tussen de middag gaan we naar een nabijgelegen restaurantje voor een dagschotel met rijst en saus. Een goed moment om even afstand te nemen van het werk, zodat ik er daarna weer tegen kan tot zes uur. Met een beetje geluk kan ik dan nog net genieten van de zonsondergang over de rivier als ik naar huis loop of fiets.’
Flinke portie doorzettingsvermogen
‘In Mali is zelden iets vanzelfsprekend en soms vergt het een flinke portie doorzettingsvermogen om dingen voor elkaar te krijgen. Wat helpt is mijn doorzettingsvermogen, flexibiliteit en vertrouwen. Ik blijf trouw aan mezelf en mijn idealen. Ik ben makkelijker geworden in het accepteren dat dingen in Mali vaak anders gaan en worden dan ik voor ogen heb.
Neem bijvoorbeeld onze huisstijl, die heeft bepaalde kleuren. Iets waar ik door mijn jarenlange carrière in de grafische industrie nogal precies in ben. Het oranje en het bruin in ons logo gaat meestal wel aardig goed, maar de kleur beige… Dat is groen op het sandwichbord voor het kantoor en geel in de vlag van de boot.
In Nederland zou ik het net zolang over laten doen tot het de juiste kleur heeft. Hier kijkt de leverancier je eerst appelig aan en noemt vervolgens het bedrag waarvoor hij het wel wil herstellen. Ik accepteer echt niet altijd alles, maar heb ook gemerkt dat er hier echt niemand is die over geel, groen of beige struikelt.
Overigens snapt de leverancier het nu wél. Hij gaat opnieuw een pot beige mengen. Die mag ik dan eerst goedkeuren, vóór hij de nieuwe decoraties op onze boot gaat schilderen. En met een beetje geluk doet hij dan ook – voor het eerst – een reële inschatting van de tijd die hij nodig heeft voor de werkzaamheden. Haha.’
Wijze lessen
‘In het eerste jaar werkte ik iedere online aanvraag voor een maatwerkreis tot in detail uit. Ik stak er héél veel tijd in maar kreeg vervolgens geen enkele reactie meer of ik kreeg te horen dat de aanvraag gewoon uit nieuwsgierigheid gedaan was of niet aansloot bij de wensen. Tegenwoordig neem ik na ontvangst van een aanvraag telefonisch contact op met aanvrager. Dat geeft me de mogelijkheid om uitgebreid van gedachten te wisselen en een beter beeld te krijgen van de wensen van de klant. Daardoor filter ik ook meteen de niet-serieuze aanvragen eruit.
Dag en nacht werken, daar heb ik ook heel veel van geleerd. In het begin werkte ik van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, 7 dagen in de week. Ik had totaal geen weerstand en om de haverklap malaria. Nu respecteer ik mijn grenzen veel beter. Ik werk nog steeds heel regelmatig zeven dagen in de week, maar als ik thuis ben, ben ik thuis. We hebben thuis dan ook bewust geen internetaansluiting. Dat bevalt me heel goed. Ik check wel eens uit nieuwsgierigheid mijn mails op mijn telefoon, maar daar blijft het dan ook bij. De avonden en vrije middagen zijn voor mij.’
Toekomstdromen
Waar Monique van droomt? ‘Mijn toekomstdroom is om van Papillon Reizen een toonaangevende reisorganisatie te maken voor Mali en West Afrika. Samen met onze mensen in het veld en een fijn team gemotiveerde professionals op kantoor in Ségou, zodat we voor nog meer mensen reisdromen werkelijkheid kunnen laten worden. We zijn op de goede weg!’
Monique’s tip
Tot slot deelt Monique haar tip met ons. ‘Mijn tip? Doen! Laat je niet weerhouden door te denken in termen van beperkingen of door wat anderen van je idee vinden. Als je echt wilt, gelooft in wat je gaat doen en als het jouw bestemming is, dan zijn er altijd mogelijkheden. Wat je aandacht geeft, groeit!’
Je kunt Monique volgen via haar website, Facebook en Twitter