Zelfstandig ondernemen klonk altijd een beetje als een ver-van-mijn-bed-show. Ik kan net aan voor mezelf zorgen, laat staan dat ik dan ook nog eens een hond, drie planten, een huis en een bedrijf moet onderhouden. En toch doe ik het.
Vier dagen in de week werk ik bij Solvari, een woonplatform waar je lekker gratis en voor niets offertes kan vergelijken voor klussen in en rond je huis. Daar doe ik eigenlijk alles met teksten en houd ik me bezig met de economische wetenschap die betrekking heeft op alle activiteiten die Solvari uitvoert om de diensten te bevorderen. (Ik had hier ook gewoon ‘marketing’ kunnen schrijven.) Ik heb niet altijd maar 32 uur gewerkt; pas sinds april 2017 heb ik een volledige werkdag voor mijn eigen tekstbureau.
Te veel te doen, te weinig tijd
Toen ik me jaren geleden inschreef bij de KvK was ik eigenlijk niet eens van plan écht te gaan ondernemen. Ik deed ‘af en toe eens een klusje’ en had wel eens een samenwerking voor mijn blog. Uiteindelijk groeide dat, zonder dat ik mezelf naar ongemakkelijk netwerkborrels sleepte waar ik mezelf doodongelukkig zou voelen. Het werk bleef maar komen en na een tijdje werd ik slim genoeg te beseffen dat hard werken leuk is, maar niet 7 dagen in de week. Dus werk ik er nu nog maar 6, hahaha. Nee, grapje. Soms dan.
Parttime ondernemen, hoe gaat dat?
Mijn eerste officiële werkdag voor mezelf was één groot feest. Oprecht. Ineens had ik zeeën van tijd en ik ging als een razende Roeland. Het is heerlijk om je klanten nóg meer aandacht te kunnen geven. Maar hoe leuk ik het ook vind om freelance tekstschrijver te zijn én bij Solvari te werken, het is soms best wel een dingetje. Natuurlijk zijn er dagen dat ik voor mezelf zou moeten werken, maar dat het me allemaal niet lukt. Dat ik pudding in mijn hoofd heb en het liefst chips en chocola zou eten met een slechte film. En soms doe ik dat dan ook maar gewoon. Er zijn ook weken dat ik van gekkigheid niet meer weet hoe ik mijn deadlines moet halen en het liefst grootaandeelhouder van Red Bull zou zijn. Maar toch flik ik het elke keer weer. Ja, je levert wel wat slaap in en je leeft op fastfood, maar ach, slapen kan altijd nog en vet eten is mijn lievelings.
Ik doe maar wat
Sommige mensen zeggen dat ondernemen in hun bloed zit. Ja, weet je, ik doe maar wat. Misschien gooi ik nu wel onwijs mijn eigen ruiten in of zo, maar het is niet per se het ondernemen dat ik leuk vind. Wat ik gewoon grandioos vind, is dat ik zelf mijn werk kan kiezen, dat ik doe waar ik blij van word, dat ik mooie dingen mag maken en dat dit allemaal kan in mijn pyjama. Terwijl mijn hond naast mijn bureau ligt te slapen (of bovenaan de trap staat en telkens zijn bal naar beneden gooit). Ik weet niet hoe mijn ondernemerstoekomst eruit komt te zien. Wat ik wel weet, is dat ik mezelf steeds meer een eindbaas vind.
Lenneke Manschot (25) is freelance tekstschrijver. Schrijven is haar lievelings. Ze neemt zichzelf vooral niet te serieus, is fervent voorstander van sarcasme, groot fan van overdrijven en lacht bovenal veel te hard om eigen grappen. Droomt van het schrijven én uitgeven van een boek. Je kunt Lenneke volgen via Twitter.